Sand'Anduonu

 

 

         Mi truvai ri innaru

         a lu paesu,cu lu solu.

         Discuteva lu furnaru

         cu Nicola e cu Pashcalu.

 

         ‑Guagliuni mij sunditi

         č cosa mai chi pó ghi'?

         N'ausanza tand'andica

         accussģ malu adda finģ?

 

         I' mó sacci ca stu mesu,

         tra ru mashcaru e li suoni,

         lu ricissettu chił pricisu

         si faceva sand'Anduonu.

 

         Mi ricordu oj Pashcalu

         lu tiembu nuostu bellu,

         quannu iemmi a li casali

         cu ciucci e cambanellu.

 

         Ni purtammi sarmu e sarmu

         cerza,faia,curmi e vietti.

         quattu,cingu,sei cannu,

         nun aviemmi andó ru mettu.

 

         Mó la gendu s'č cangiata!

         tu puoi puru addummanną:

         "Uh aguannu č malannata,

         e nun avimu comu fą".‑

 

         Ma Nicola allegru ha dittu:

         ‑Oj guaglił nun ngi lagnamu,

         quaccherunu l'hannu fattu

         e musera ngi nfucamu.‑

 

         Appicciatu e gią ardeva

         nui sundiemmi na sunata;

         quanda risa quera sera

         a guardą la mashcarata.

 

         Quanda gendu mó č scasata,

         vuonnu fuocu,vuonnu vrasa,

         cu vraseru,palu e cati,

         tutti portanu a la casa.

 

         Che serata ammu passatu

         cu sasicchj e vinu buonu,

         cu puzziendi e subbursatu

         sia lodatu sand'Anduonu.

 

 

                                                                                                                                   Pietro Russo  1970